Lieve familie en vrienden,

Het aftellen is begonnen! Op 9 mei trouwt mijn broer met zijn verloofde en Hope Shekinah zal de ringen dragen. Ze heeft het hier elke dag over en we zijn heel blij dat we hier als gezin een onderdeel van mogen zijn. Ik herinner me de eerste bruiloft waar ik heen ging toen ik 7 jaar was. Ik was erg verbaasd dat ik geen bruidsjurk aan mocht tot ik snapte dat alleen de bruid die droeg 🙂 Mijn moeder kocht een mooie broek voor me en een roze jurkje en jasje met bijpassende schoentjes. Bijzonder wat je je allemaal kunt herinneren. We zijn dus erg enthousiast dat Hope de ringen mag dragen en we kopen ook een mooie jurk voor haar 🙂

We hebben een geweldige getuigenis rondom onze reis naar Nederland. Toen Jackson zijn visum terug kreeg van de Nederlandse ambassade bleek het een multiple entry visum! Dit is bijzonder, want we hadden begrepen dat de Nederlandse ambassade alleen single entry visa verstrekt. We hadden dus een aanvraag gedaan voor 1 maand single entry. Vervolgens gaven ze als antwoord dat het 1 jarig visum was afgewezen (die we helemaal niet hebben aangevraagd!), maar dat we wel een multiple entry voor 45 dagen kregen!! Is het niet geweldig?

Het is echt heel bijzonder, want we hadden het plan om dit meer een vakantieperiode te maken en even rust te nemen als gezin. Jackson had vorige week het idee dat hij zijn vrienden van JmeO in Groot-Brittannië moest bellen en de leider daar nodigde Jackson uit om te spreken op een conferentie in dezelfde periode. Met zijn multiple entry visum kunnen we naar Engeland gaan en ook weer terug naar Nederland!

We zijn erg bemoedigd door het visum en kijken uit naar de reis.

De laatste paar weken waren erg druk, maar niet al te stressvol. Zondagsschool is begonnen en er waren 8 kinderen afgelopen zondag. Het is mooi om te zien dat ze zo enthousiast zijn als ze binnenkomen en ze vinden het geweldig om naar de verhalen te luisteren. We zijn natuurlijk aan het voorbereiden voor pasen en Hope zei dat ze het niet leuk vond dat Jezus ‘au’ had aan het kruis. Ze vond het heel pijnlijk en ze wilde het verhaal niet nog een keer horen. We vonden het bijzonder dat ze zo bezorgd was voor onze Heer en Redder. We lezen er zelf zo snel overheen zonder echt te begrijpen hoeveel Jezus leed. En wat doen we in ons leven met de prijs die Hij betaald heeft?

Terwijl ik over pasen nadenk herinner ik me iets wat een van de leiders zei bij de bijeenkomst voor moeders. Ze zei dat als we klagen dat Gods hart breekt. En wat doet het met ons? We krijgen er een slecht humeur van en we worden er ondankbaar van. Wanneer Hij ons uitdagingen geeft, geeft Hij ons ook de kracht en de creativiteit om ermee om te gaan. Na die bijeenkomst wilde ik daar echt aan werken. Een van de eerste uitdagingen was op zondag: REJoyce werd ’s nachts ongeveer om het uur wakker. We voerden haar pap om 2 uur, we wiegden haar om 3 uur, voedden haar om 4 uur en om 5 uur viel ze tot 7 uur in slaap. Waarschijnlijk waren het haar tandjes, maar het was het echt een uitdaging om onze houding aan te passen. Ik werd om 8 uur wakker (Jackson nam haar bij zich om 7 uur) van de aanbiddingsmuziek van onze gemeente en mijn lievelingslied werd gespeeld! Ik lag daar met een glimlach op mijn gezicht gewoon God te aanbidden. Mijn man zei: we hebben het klaargespeeld! Hij was ook in een compleet tegenovergestelde houding van wat had kunnen zijn. We dankten God voor een nieuwe dag en voor Zijn genade!

Gezegend pasen!

Gods zegen

De familie Ndecheck